Kailangan ko pa ba ng closure?

Aaminin ko, ‘di ko talaga naiintindihan ang closure na ‘yan. Aaminin ko, minsan k’se ginagawa ko lang dahilan ‘yang “need for closure” na ‘yan para tumambay pa sa feelings na meron ako. O madalas, ginagawa ko lang ‘yang way para makipagbargain… way para makausap s’ya at sabihing “Ako na lang… ako na lang uli”.

Hindi ko alam kung anong closure ang iniintay ko. Nag-iintay ba ako ng paliwanag? Nag-iintay ba ako na mag-sorry s’ya? Nag-iintay ba akong sabihin n’ya na hindi na n’ya ako mahal? Ano ba ang kailangan ko? Validation na minahal naman n’ya ako pero hindi nga lang naging sapat ang pagmamahal para magtagal pa kami sa relasyon? Validation na wala nang pag-asang maayos pa?

Anong klaseng closure ba ang makakapagpagaan ng nararamdaman ng puso ko? Paano kung ang binigay n’yang closure ay mas lalong nagpabigat ng loob ko, closure pa rin bang matatawag ‘yun?

Masasagot ba ng closure ang lahat ng mga tanong sa isip ko? Paano kung walang sagot?

Paano kung ang kawalan pala ng closure ay ang closure itself?

Madalas, kaya ako naghahanap ng closure ay dahil andami ko pang what if. Aaminin ko, kaya ko gusto ng closure ay dahil umaasa pa ako… naghahanap ako ng closure para basagin ang natitirang pag-asa na meron ako… naghahanap ako ng closure dahil ‘di ako makapagdecide sa sarili ko kung kakapit pa ba o bibitaw na ako.

Kailangan ko pa ba talaga ng closure?

At babalik nanaman ako sa mga tanong na nasa itaas.

Ang hirap din k’se na naiiwan sa ere ng wala man lang paalam… na wala man lang dahilan. And’un ka lagi sa thinking na “baka mahal n’ya pa ako kaya ‘di  n’ya magawang magpaalam”, “baka kailangan n’ya lang ng space”, “baka naguguluhan lang s’ya”. Walang katapusang “baka”.

Pero paano nga kung ayaw n’yang makipag-usap? Hanggang kailan ako mag-iintay? Hanggang kailan ako kakapit? Hanggang kailan ako aasa?

Kailangan ko pa ba talaga ng closure?

At babalik nanaman ako sa mga tanong na nasa itaas.

Walang katapusang paghahanap sa closure.

Siguro nga kaya ako nahihirapang maghanap ng closure ay dahil hinahanap ko ang closure mula sa ibang tao. Samantalang anuman ang sabihin nila, o hindi nila sabihin, nasa akin pa rin naman kung tatanggapin ko ‘yun as FINALITY ng mga bagay-bagay. Nasa akin pa rin nakasalalay ang ACCEPTANCE na tapos na nga talaga, wala na akong magagawa pa.

Andaming uri ng closure … pwedeng in form of dahilan, paliwanag, paghingi nila ng tawad, o siguro pati ang silence, pag-unfriend, at pagblock… Madalas nasa harap na natin ang closure, ayaw lang natin tanggapin. Siguro, k’se nga umaasa pa tayo. O naghihintay pa tayo.

——————————————————————

Note sa sarili:

Ang closure ay pagwawakas. ‘Wag nang gumawa ng iba pang meaning ng closure. Nothing more. Nothing less. ‘Yan na ‘yan.

At hindi ‘yan hinihingi.

Dapat ay tinatanggap.