Sorry, pero hindi ka special

Sorry pero gusto kong sabihin sa’yong hindi ka special.

Bakit hindi ka special?

Bago ko ‘yan sagutin ay pwede bang bigyan mo muna ako ng rason bakit ka naging special?

Dahil sinabi n’ya sa’yo?
Dahil pinadama n’ya sa’yo?
Paano kung bigla s’yang magbago?
Paano kung iniwan ka na n’ya?
Paano kung sa ilang beses binigo ka n’ya?
Mararamdaman mo pa bang special ka?
Maniniwala ka pa bang special ka?

Kung walang nagsasabi sa’yong special ka maniniwala ka pa bang special ka?
Kung walang nagpapadama sa’yong special ka mararamdaman mo pa bang special ka?
Kung kahapon ay sinabing special ka pero ngayon ay hindi na, special ka pa rin ba?
Paano kung may dumating na special din, ano na ang tawag sa’yo? Special ka pa rin ba? Special pa rin ba kung dalawa kayo? Special ka pa rin ba kahit marami kayo?

Paano ka naging special?

Dahil napapasaya mo s’ya? Paano sa panahong malungkot s’ya, ano ka na?

Dahil gusto ka n’ya? So, kung ‘di ka na n’ya gusto, alam mo na…

spe·cial
ˈspeSHəl/
adjective
1.
better, greater, or otherwise different from what is usual.

Ang gara ‘di ba? Ikukumpara ka muna sa iba bago masabing special ka. Di ka naman pwedeng maging better kung walang good lang, di ka naman pwedeng maging greater kung walang great lang. Pero paano pag dumating ‘yung best? Paano ‘pag dumating ang greatest?

Kung ang pagiging special ay “conditional” ay sasabihin ko sa’yong hindi ka special. You don’t deserve to be special na subjected sa mga conditions and requirements. ‘Di ko kailangan tumingin sa iba to know your value. Ikaw lang sapat na.

(Wag n’yo na pansinin ‘to. Ginagamit ko rin naman ang word na special sa mga taong mahalaga sa akin. ‘Di ko kinukwestyon ang pagiging special n’yo. You are special in many ways. Papampam lang ako.)