Tulang tulala

Sa bawat araw gusto kong sabihing mahal kita
Sa bawat oras ay gusto kong itanong kung kumusta ka ba
Sa bawat minuto kung maari lang sana ay andito ka
Ngunit mga segundo ay lumilipas na wala ka

Kung sana ang sulat ay sapat, siguro ay sinabi ko na lahat
Kung sana ang mga talata’y kayang sa’yo ay magtapat
Kung ang mga pangungusap ay may kapangyarihang patigilin ang mundo
Salitang mahal kita, uulit-uliting sasabihin ko

Uulit-uliting sasabihin ko
Uulit-uliting ipapadama ko
Uulit-uliting ipagsisigawan ko
Baka sakaling sa ganoong paraan, marinig mo
Marinig ng puso mo ang puso kong nagmamahal sa’yo
Nagmamahal sa’yo kahit ‘di mo pinapansin
Nagmamahal sa’yo kahit magmukhang kulang sa pansin
Nagmamahal sa’yo, humihiling na pansinin
Nagmamahal sa’yo, nagbabakasakaling mapansin

Wala kang sinasabi pero alam kong alam mo
Alam kong dama mo, dahil dama ko
Nagpapakiramdaman lang ba tayo?
Magpapakiramdaman lang ba tayo?
O mas tamang itanong…
hanggang pakiramdaman na lang ba tayo?

—-Blocked—-

Gusto ko na sana sabihin
Gusto ko na sana tanungin
Wala nga ba talagang forever?
Hanggang sumagot na si Messenger
Ga’un na lang ba talaga ‘yun
Sagot na ba ang
“You can’t reply to this conversation.”?
Dito na lang ba tayo?
Hanggang dito na lang ba tayo?
Sabagay wala namang tayo.
Walang tayo.

——

‘Eto na ang tulang tulala na alay sa’yo ng tulalang manunula.